D-01

Gisteren werden we eindelijk ingedeeld voor ons eerste vluchtje (D-01 staat voor Dual, dus met instructeur) Iedereen stond er op behalve ik, balen... Gelukkig stond mijn crewmaatje (sylvie) er wel op, dus kon ik bij haar backseaten (vrijvertaald: achterinstoelen) Op die manier kon ik goed zien wat er van me werd verwacht, ook heb ik mijn instructeur ontmoet, mr. Cabrera. Volgens een aantal van mijn medestudenten was dat 1 van de beste instructeurs die je kan hebben. Hij is streng en stelt hoge eisen, maar op die manier ga je wel goed presteren en zul je het uiteindelijk voor je checks een stukje makkelijker hebben. En als je goed je best doet is het een hele aardige kerel. Dus gisteren toen sylvie lekker aan het rondvliegen was in de southeast practice area, kon ik achterin meegenieten van het mooie wereldje dat de "kleine luchtvaart" heet en vooral van de daarbij behorende turbelentie. Gelukkig werd ik niet misselijk genoeg om mn ontbijt overboord of nouja eigenlijk aan boord te gooien.... Onze instructeur had ons voor de vlucht al de opdracht gegeven een aantal "sickbags" te halen bij dispatch. Dus voor een volle planningsruimte vroeg ik zo voorzichtig mogelijk of ik een paar kotszakjes mee mocht voor de zekerheid. Het antwoord: "Sickbags?! What do you need those for? They gave you shirts with pockets didn't they?!"

Vanmorgen stond ik om 0830 op het rooster, we stonden ook ingepland voor een klassikale briefing over stalls en spins van 0700 tot 0800, dus daar was ik niet zo blij mee, want dat betekende dat ik om 0700 al alles klaar moest hebben, vandaar dat ik om 3 uur al naast mn bed stond en om 4 uur op school was om mn Mass and Balance in te vullen en een Weatherbriefing te maken. Uiteindelijk had ik ruim de tijd om dat allemaal te doen, maar aangezien het de eerste keer was wilde ik niet te laat zijn. Om 8 uur heb ik samen met sylvie de preflight check van de kist gedaan (gewoon een rondje lopen en kijken of er geen rare dingen zijn) Tijdens die check kwam Sylvie er achter dat het oliepijl onder de limiet zat. En toen we aan boord wilden gaan om iets te pakken voelde ik het rechterwiel inzakken. UIteindelijk bleek de linkerstrut (soort van vering) ongeveer 10 cm hoger te zitten dan de rechter, waardoor het vliegtuig een beetje scheef stond. Dus we hebben maintenance erbij geroepen en die hebben zowel de olie als de strut gefixed. Uiteindelijk konden we weg. De take-off deed mijn instructeur en op 500ft boven de grond mocht ik de controls overnemen. En dat was echt een supergaaf gevoel!

We zijn naar de northeast practice area geweest om daar even lekker rond te boren. Eerst een aantal bochten gedraaid, daarna stijgende en dalende bochten, vervolgens een glide, dat is met de motor in idle, ik kreeg de opdracht te dalen tot 3500 ft, daar lag dan zogenaamd de landingsbaan en vervolgens zei hij dat ik op 3520 ft een go-around zou uitvoeren, en zo geschiede. Op 3520 ft vol gas erop en neus omhoog, geklommen tot 4500 ft en daar weer straight and level gaan vliegen. En dat was nog maar in de lucht, bij D-03 gaan we touch and goes en dergelijke oefenen, heb er nou al zin in! Morgen sta ik weer op het rooster, om 1200, Sylvie mag daarna om 1330 vliegen. Nu ga ik checklisten uit mijn hoofd leren en de procedures voor stalls en steep turns bestuderen.

Jullie horen snel weer van me!