Na lange tijd dan toch maar weer bericht. De 24 check wordt meestal gevolgd door een aantal solo's waarbij je gaat navigeren. Zo ben ik samen met mijn instructeur naar Flagstaff en Sedona geweest dat midden in de bergen ligt. Ook heb ik solo een aantal veldjes hier in de buurt aangedaan. Vlucht 32 is een navigatiecheck, het enige commentaar dat ik daarbij kreeg is dat ik ondanks de turbulentie toch wat beter mijn hoogte moest houden. S35 is een 4 uur durende navigatievlucht, dat is tevens ook je laatste echte solo. Samen met 2 klasgenootjes ben ik naar Lake Havesu gevlogen. We vertrokken 15 minuten na elkaar. Lake Havesu is een soort vakantieoord aan een groot meer.
De route gaat tussen de bergen door, waar verder helemaal niets is, vervolgens kom je over het grote meer en de stad zelf heen om vervolgens op een ongecontroleerd vliegveldje te landen (=zonder verkeerstoren). Daarna kun je kiezen bij welk bedrijf je gaat staan om te tanken en te chillen. Mijn 2 klasgenoten stonden al geparkeerd bij Desert Sky, dus daar ben ik ook maar heengegaan. Er kwam een rood golfkarretje aanrijden die me naar mijn parkeerplek bracht, het zogenaamde "Follow me'' karretje. Bij Desert Sky konden we in grote stoelen relaxen, lekker smoothies drinken en we kregen zelfs een auto mee om even Lake Havesu City te bekijken en even een ontbijtje te scoren. Daarna konden we ons weer voorbereiden op de lange terugweg.
Alle vluchten na S35 staan in het teken van examentraining, de D44 is de eindcheck op de Piper Archer waar ik tot nu toe in gevlogen heb. Aan het eind van die vlucht was ik een beetje aan het prutsen met mijn glide-in, dat is een landing zonder motorvermogen. Gelukkig zag de examinator dit door de vingers en besloot hij me toch te laten slagen. Zodoende kon ik dus vanaf begin deze week doorstromen naar de Piper Arrow, een vliegtuig die iets sneller gaat, een inklapbaar landingsgestel heeft, en geschikt is om IFR (op alleen je instrumenten) mee te vliegen. Ook is alles multicrew, wat betekend dat ik mijn instructeur de oprachten moet geven en dus niet alles meer in mn eentje hoef te doen. Afgelopen week heb ik bijna elke dag 2 missies gedaan, eerst in de simulator en dan echt vliegen. Aangezien ik al die nieuwe dingen heb moeten leren en ook nog aan het leren ben, is het een vrij intensieve week geweest. Het rooster voor morgen is nog niet klaar, maar stiekem hoop ik dat ik even weekend heb nu.
Groetjes voor iedereen in ieder geval!!!
Ps. Rutger: Maak je maar geen zorgen er wordt hier maximaal elke dag bij de subway gelunchd:P
vrijdag 24 juli 2009
woensdag 10 juni 2009
D-24x3
Sinds mijn eerste solo heb ik al weer behoorlijk wat vluchtjes gedaan. Een aantal solo's afgewisseld met een aantal duals, tijdens die duals ben ik langzaamaan begonnen met navigeren, dan ga je door je kaart te gebruiken en herkenningspunten op de grond te gebruiken van het ene vliegveld naar het andere. Best leuk om te doen. Vervolgens heb je dan D-24, dit is een checkride, net als D-11, maar dan wat strenger en met meer items. Tijdens mijn eerste 24 had ik geen goede voorbereiding, ik moest naar een veld waar ik nog nooit geweest was en ik wist er niets vanaf, dit had ik uiteraard gewoon moeten opzoeken, maar daar had ik op de grond niet aan gedacht. Daar kreeg ik dus terecht een partial pass op. Dat betekend dat je dat deel van de vlucht een andere keer nog eens moet doen om dan te laten zien dat je het wel kan.
Tijdens mijn tweede 24 ging dit dan ook best goed, mijn landingen waren ook netjes, was verder een prima vlucht. Maar volgens de instructeur was mijn snelheid op bepaalde momenten te hoog (5 tot 8 knopen, terwijl 5 de limiet is). Dit was volgens hem een reden om de vlucht te beoordelen als Not Satisfactory, of hij daar gelijk in had laat ik maar even in het midden. Als je je partial niet haalt, dan wordt dat omgezet in een full Fail, dus ik mocht het hele trucje nog eens overdoen. (Helaas) Kwam ik erachter dat ik 7 dagen achter elkaar gevlogen had (max is 6 met 1 dag vrij). Volgens de regels moet ik dan verplicht 3 dagen vrij hebben. Ik had het hier helemaal gehad en had daarom een ticket van Phoenix naar Salt Lake City geboekt. Daar wonen mijn oom en tante en 2 nichtjes, daar lekker het weekend doorgebracht. Even lekker weg van vliegen en KLS en alles. Hele fijne tijd gehad daar, ben lekker met mijn jongste nichtje op stap geweest (bios geweest, wezen schaatsen, bij subway gelunchd). We zijn naar een voetbalwedstrijd van mijn oudste nichtje geweest. Verder gewoon een beetje rondgehangen daar en mijn tante verveeld..:P
Op zondagmiddag weer teruggevlogen (in de cockpit) en weer aan de studie gegaan. Vervolgens probeer je het rooster een beetje in de gaten te houden... je weet 's avonds pas zeker wat het wordt, achteraf bleek dat ik ook maandag en dinsdag nog in Salt Lake had kunnen blijven aangezien ik niet werd ingedeeld.. Ik stond er vandaag (woensdag) dus op voor mijn 3de 24, nadat ik 5 dagen niet gevlogen had. Deze vlucht ging eigenlijk prima totdat ik zo slim was om... (en dit is even voor de gevorderden)... tijdens een Go-around op 150 voet hoogte van flaps 40 naar 0 ging in 1,2 seconden. Daarbij raak je in een keer zoveel lift kwijt dat je gewoon naar beneden lijkt te vallen (flaps gebruik je om je vleugeloppervlak te vergroten). Dat was een angstig moment voor zowel mij als de instructeur. We hebben het er daarna over gehad en vastgesteld dat het waarschijnlijk wel meteen de laatste keer was dat ik dat zou doen. De reden dat ik het deed is me nog steeds niet duidelijk, ik denk dat het een soort van reflex was ofzo...
Daarna waren de landingen ook niet echt om over naar huis te typen, dus dat zal ik verder ook niet doen.
Gelukkig was de instructeur heel relaxed verder. Hij zei dat ik wel hard aan bepaalde dingen moest werken, maar dat hij niet inzag wat voor zin het zou hebben om mij 4 keer een check te laten doen als ik m eigenlijk gewoon de eerste keer al had moeten halen. Moet er wel bij zeggen dat ik het niet meer verwacht had dat ik zou slagen die dag..
Nu ben ik doodop en ga ik zo even slapen denk ik. Volgende vlucht is een 2 uur durende solo. Dat heeft verder weinig voorbereiding nodig.
Houdoe!
Tijdens mijn tweede 24 ging dit dan ook best goed, mijn landingen waren ook netjes, was verder een prima vlucht. Maar volgens de instructeur was mijn snelheid op bepaalde momenten te hoog (5 tot 8 knopen, terwijl 5 de limiet is). Dit was volgens hem een reden om de vlucht te beoordelen als Not Satisfactory, of hij daar gelijk in had laat ik maar even in het midden. Als je je partial niet haalt, dan wordt dat omgezet in een full Fail, dus ik mocht het hele trucje nog eens overdoen. (Helaas) Kwam ik erachter dat ik 7 dagen achter elkaar gevlogen had (max is 6 met 1 dag vrij). Volgens de regels moet ik dan verplicht 3 dagen vrij hebben. Ik had het hier helemaal gehad en had daarom een ticket van Phoenix naar Salt Lake City geboekt. Daar wonen mijn oom en tante en 2 nichtjes, daar lekker het weekend doorgebracht. Even lekker weg van vliegen en KLS en alles. Hele fijne tijd gehad daar, ben lekker met mijn jongste nichtje op stap geweest (bios geweest, wezen schaatsen, bij subway gelunchd). We zijn naar een voetbalwedstrijd van mijn oudste nichtje geweest. Verder gewoon een beetje rondgehangen daar en mijn tante verveeld..:P
Op zondagmiddag weer teruggevlogen (in de cockpit) en weer aan de studie gegaan. Vervolgens probeer je het rooster een beetje in de gaten te houden... je weet 's avonds pas zeker wat het wordt, achteraf bleek dat ik ook maandag en dinsdag nog in Salt Lake had kunnen blijven aangezien ik niet werd ingedeeld.. Ik stond er vandaag (woensdag) dus op voor mijn 3de 24, nadat ik 5 dagen niet gevlogen had. Deze vlucht ging eigenlijk prima totdat ik zo slim was om... (en dit is even voor de gevorderden)... tijdens een Go-around op 150 voet hoogte van flaps 40 naar 0 ging in 1,2 seconden. Daarbij raak je in een keer zoveel lift kwijt dat je gewoon naar beneden lijkt te vallen (flaps gebruik je om je vleugeloppervlak te vergroten). Dat was een angstig moment voor zowel mij als de instructeur. We hebben het er daarna over gehad en vastgesteld dat het waarschijnlijk wel meteen de laatste keer was dat ik dat zou doen. De reden dat ik het deed is me nog steeds niet duidelijk, ik denk dat het een soort van reflex was ofzo...
Daarna waren de landingen ook niet echt om over naar huis te typen, dus dat zal ik verder ook niet doen.
Gelukkig was de instructeur heel relaxed verder. Hij zei dat ik wel hard aan bepaalde dingen moest werken, maar dat hij niet inzag wat voor zin het zou hebben om mij 4 keer een check te laten doen als ik m eigenlijk gewoon de eerste keer al had moeten halen. Moet er wel bij zeggen dat ik het niet meer verwacht had dat ik zou slagen die dag..
Nu ben ik doodop en ga ik zo even slapen denk ik. Volgende vlucht is een 2 uur durende solo. Dat heeft verder weinig voorbereiding nodig.
Houdoe!
woensdag 13 mei 2009
Solo
Dinsdagochtend was het dan eindelijk zover, ik mocht mijn eerste solo vliegen. Ik stond op het rooster om half 6 in de ochtend, wat echt de beste tijd is die je kan hebben hier, het is rustig in de lucht, de zon komt langzaam op, er is geen turbulentie, en de mensen van de toren zijn nog niet wakker. Het feit dat je vroeg je bed uit moet is dan slechts bijzaak. Samen met mijn instructeur naar Gateway gevlogen (omdat er een baan op Falcon dicht is mochten we daar geen trainingen doen) vervolgens 2 touch and go's gedaan om te kijken of ik niet toevallig mijn dag niet had, dit was niet het geval. 3de landing was een full stop. Ik heb toen mijn instructeur afgezet op de ramp (parkeerplaats voor vliegtuigen) waar ook Ricardo en Michael al stonden te wachten, deze koningen waren om half 6 voor mij opgestaan en naar gateway gereden om mij te komen filmen/aanmoedigen, heren bedankt hiervoor. Rustig mijn checklisten gedaan...ja zelfs een crewbriefing, standaard, taxiroute, baan in gebruik, wat te doen bij een noodgeval, weer, wat is er stuk aan het vliegtuig (tja de airco duh...) en applicable notams (notice to airmen, die verteld bijv. dat er een baan buiten gebruik is) Any questions? uhm nee volgens mij heb je jezelf alles verteld robin, goed gedaan! Omdat de banen lang genoeg zijn op gateway, mocht ik stop and go's maken ipv dat ik na elke landing de baan af moest en moest terugtaxien... dit scheelt ongeveer 20 minuten..! Eerste landing was de klapper van de week, ik stuiterde volgens mij 2 keer en kwam met piepende banden tot stilstand.... Ok dat kan ik beter, flaps up, take off! 60 knots, rotate. Circuitje gedraaid en een landing gemaakt waar ik wat liever over naar huis typ, dus bij deze... Toen nog een landing, deze keer voor full stop, om mijn instructeur op te pikken. Het eerste wat hij zei was.. Wow I heard the tyres squeak on that first one... Mijn scheinheilige antwoord: No I think that was the plane landing on runway 12C, I was on 12L... Instr; Yeah right.. Bij terugkomst stonden er een aantal klasgenoten op me te wachten, geheel volgens de traditie werd mijn das afgeknipt, vlak onder het cavv logo, door mijn instructeur. Vervolgens werd ik door 4 klasgenoten naar de auto gedragen ( ik mag de grond niet raken ) en terug gereden naar the springs, om daar met uniform en al in het zwembad te worden gegooid. Heerlijk gevoel. Vandaag heb ik D-13 gevlogen, een dual, deze ging wat minder voor mijn gevoel, had niet de volledige controle. Morgen sta ik om 1600 op het rooster voor S-14, dit is een solo van anderhalf uur, waarin ik gewoon in mijn eentje weg mag naar de practice area, voor wat airwork, en een paar landingen mag doen op Gateway om vervolgens weer terug te keren naar Falcon field. Jullie horen snel weer van me.
Plons
Das knippen
Terug op Falcon
Plons
Das knippen
Terug op Falconzaterdag 9 mei 2009
D-11 Check
Afgelopen week heb ik D-08, D-09 en D-10 gevlogen, vrijdag stond ik ingepland voor D-11, de eerste checkride in mijn loopbaan. Om half 12 stond ik met meneer Sundby ingepland voor de N4133K. s'Avonds belt Ronald (een klasgenoot van me op) Ja ik sta met Bores en mijn instructeur op Lake Havesu vast wegens een kaduuke Alternator! We worden zo door een limousine opgehaald om naar t hotel te gaan en vanavond gaan we zuipen!
Ok... vet, wie is je instructeur? Oh meneer Sundby...enig, welke kist heb je kapot gemaakt? Oh de 33K... goed bezig, hoe laat zijn jullie morgen terug? In de middag pas? Fijn....
Dus ik vol goede moed alsnog de volgende dag naar Dispatch... om een kist en een instructeur te regelen... toch niet, tegen de tijd dat Sundby terug zou zijn, was ik al ver over rust en werktijdenregeling heen, dus toch maar gecancelled.
Zaterdag weer ingepland voor mn D-11, dit keer met meneer Eggeling en de N4145D.
Oral (vragenuurtje voo mn check) ging redelijk ik wist de meeste antwoorden, en wat ik niet wist kon ik snel opzoeken. De vlucht zelf was een DRAMA!!!!!! Het begon al met een opgeklote gesimuleerde motoruitval. Vervolgens naar Gateway gevlogen voor touch and go's, ik kon mijn hoogte in het circuit niet houden, de landingen waren te hard, ik moest een go-around doen omdat ik niet goed voor de baan zat...en ga zo maar door. Tegen de tijd dat we terug naar Falcon gingen had ik er al vrede mee dat dit niet mijn dag was en dat ik volgende week opnieuw een check zou moeten doen. Tot overmaat van ramp ging ik bij Falcon nog een keer go-around (er stond nog een kist op de baan) waar de examinator niet van gediend was aangezien ik nog genoeg hoogte overhad voor ik de beslissing eigenlijk zou moeten nemen (en hij wilde vroeg naar huis) De conversatie ging als volgt.... Ik: Go-around! Hij: Go around why???!!!!
Ik: There is a plane taxxiing on the runway...and we are at 300 feet.. Hij: We are at 450 feet, thank you very much!!!! Vervolgens heeft hij de hele tweede nadering en tijdens het terugtaxien niks gezegd. Toen de kist stilstond en ik mijn After Parking checklist af had gemaakt, stapte hij uit en zij hij: See you upstairs..
Zat ik dan alleen in de cockpit.. Ok robin volgende keer dan maar beter?
Eenmaal boven gekomen de debriefing ingegaan. Ik moest eerst de vluchtgegevens invullen in de computer, tijden enzovoort. Ook wordt er gevraagd of de mission completed was en of het een pass of een fail was.. Ik kon eigenlijk het antwoord al invullen, maar ik dacht ach laat ik het toch maar even vragen. Dus ik vraag.. what can I fill in at the evaluation box?
Oh yeah... you passed! Uhm... sorry? Yooooouuuuu paaaassssseeddd....
Uhm ok.. thank you
Hij begon met debriefen..Well it wasn't the best D-11, but certainly not the worst!
Had een aantal puntjes van verbetering en kritiek (allemaal terecht).
Heb veel advies van m gehad, waar ik heel blij mee was.
En dat was dan dat... volgende vlucht is een D/S 12 wat staat voor Dual/Solo.
Het eerste deel vlieg ik met mijn instucteur naar Gateway, als alles goed gaat stapt hij daar uit en mag ik 3 landingen in mn uppie doen. Dan samen weer terug naar Falcon.
Dit zal waarschijnlijk pas dinsdag plaatsvinden, dus nu nog lekker weekend. Vandaag is samen met mij, Tony ook voor zijn D11 geslaagd, er staan nog een aantal mensen voor maandag ingepland, dus hopelijk kunnen we met meerdere tegelijk as dinsdag solo.
Nu eerst gezellig uit eten met wat mensen... en dan misschien voor de verandering maar s naar de bios op zaterdagavond...what else?
Groetjes uit de zandbak!
Ok... vet, wie is je instructeur? Oh meneer Sundby...enig, welke kist heb je kapot gemaakt? Oh de 33K... goed bezig, hoe laat zijn jullie morgen terug? In de middag pas? Fijn....
Dus ik vol goede moed alsnog de volgende dag naar Dispatch... om een kist en een instructeur te regelen... toch niet, tegen de tijd dat Sundby terug zou zijn, was ik al ver over rust en werktijdenregeling heen, dus toch maar gecancelled.
Zaterdag weer ingepland voor mn D-11, dit keer met meneer Eggeling en de N4145D.
Oral (vragenuurtje voo mn check) ging redelijk ik wist de meeste antwoorden, en wat ik niet wist kon ik snel opzoeken. De vlucht zelf was een DRAMA!!!!!! Het begon al met een opgeklote gesimuleerde motoruitval. Vervolgens naar Gateway gevlogen voor touch and go's, ik kon mijn hoogte in het circuit niet houden, de landingen waren te hard, ik moest een go-around doen omdat ik niet goed voor de baan zat...en ga zo maar door. Tegen de tijd dat we terug naar Falcon gingen had ik er al vrede mee dat dit niet mijn dag was en dat ik volgende week opnieuw een check zou moeten doen. Tot overmaat van ramp ging ik bij Falcon nog een keer go-around (er stond nog een kist op de baan) waar de examinator niet van gediend was aangezien ik nog genoeg hoogte overhad voor ik de beslissing eigenlijk zou moeten nemen (en hij wilde vroeg naar huis) De conversatie ging als volgt.... Ik: Go-around! Hij: Go around why???!!!!
Ik: There is a plane taxxiing on the runway...and we are at 300 feet.. Hij: We are at 450 feet, thank you very much!!!! Vervolgens heeft hij de hele tweede nadering en tijdens het terugtaxien niks gezegd. Toen de kist stilstond en ik mijn After Parking checklist af had gemaakt, stapte hij uit en zij hij: See you upstairs..
Zat ik dan alleen in de cockpit.. Ok robin volgende keer dan maar beter?
Eenmaal boven gekomen de debriefing ingegaan. Ik moest eerst de vluchtgegevens invullen in de computer, tijden enzovoort. Ook wordt er gevraagd of de mission completed was en of het een pass of een fail was.. Ik kon eigenlijk het antwoord al invullen, maar ik dacht ach laat ik het toch maar even vragen. Dus ik vraag.. what can I fill in at the evaluation box?
Oh yeah... you passed! Uhm... sorry? Yooooouuuuu paaaassssseeddd....
Uhm ok.. thank you
Hij begon met debriefen..Well it wasn't the best D-11, but certainly not the worst!
Had een aantal puntjes van verbetering en kritiek (allemaal terecht).
Heb veel advies van m gehad, waar ik heel blij mee was.
En dat was dan dat... volgende vlucht is een D/S 12 wat staat voor Dual/Solo.
Het eerste deel vlieg ik met mijn instucteur naar Gateway, als alles goed gaat stapt hij daar uit en mag ik 3 landingen in mn uppie doen. Dan samen weer terug naar Falcon.
Dit zal waarschijnlijk pas dinsdag plaatsvinden, dus nu nog lekker weekend. Vandaag is samen met mij, Tony ook voor zijn D11 geslaagd, er staan nog een aantal mensen voor maandag ingepland, dus hopelijk kunnen we met meerdere tegelijk as dinsdag solo.
Nu eerst gezellig uit eten met wat mensen... en dan misschien voor de verandering maar s naar de bios op zaterdagavond...what else?
Groetjes uit de zandbak!
zondag 3 mei 2009
In between events
Daar zit je dan in de VS....... in het zuiden van Arizona ligt de grens met Mexico, in het westen de staat California en in het oosten Texas. 3 Plaatsen waarin de varkensgriep is gesignaleerd.
Dan zit je op donderdag bij flight dispatch... oh daar komt de trainingmanager langs. Hij verteld ons over de borrel, die school voor koninginnedag heeft georganiseerd. Vrijdag van 6 tot 8. En of we het al hebben gehoord... Er is een idioot in Apeldoorn geweest die probeerde met een auto op de bus van de Royal Family in te rijden, but the idiot missed and hit some other people instead. Hij verteld het alsof het een grappig verhaal is, en zo leek het in eerste instantie ook, ik weet dat ik erom moest lachen... Maar toen kwam ik thuis en zag ik de foto's op internet, toen verging het lachen me meteen. En er is hier niemand die er ook maar iets van begrijpt... mocht er een uitleg bestaan, wat ik betwijfel, laat het ons dan weten, want wij zijn clueless.
Ondertussen gaat het vliegen hier gewoon door, dinsdag moest ik nog cancellen omdat er 8 (ja ACHT!) vliegtuigen in maintenance waren. Als er bij KLM 8 vliegtuigen van 1 vloot in maintenance moeten kost dat de maatschappij miljarden euro's, bij Sabena gaat het niet om miljarden.. en ok ook niet om euro's, maar ze verliezen er toch wel een flink aantal dollars mee.
Woensdag mocht ik D-03 vliegen, best een aardig vluchtje gehad. Donderdag D-04 en vrijdag D-05. Deze week mag ik zelf al de radio doen, iets waar mijn instructeur heel blij mee is want dan hoeft hij minder te doen. Ook maak ik voor het grootste deel mijn eigen landingen al, voornamelijk touch and go's, dan zet je de kist op de baan neer om vervolgens meteen weer vol gas te geven. Dan stijg je op maak je 4 bochten naar rechts en dan kom je weer voor de baan uit.
Dit heet een Traffic Pattern, ik zal van de week kijken of ik daar een plaatje van kan uploaden.
Voor de rest heb ik stalls, steep turns, ground reference manoeuvres en practised forced landing.
Bij de steep turns is het de bedoeling dat je strak op je hoogte blijft vliegen terwijl je een hele steile bocht maakt, iets wat me redelijk goed afgaat. Ik heb er deze week 2 gevlogen waarbij ik elke keer een snelle blik op mijn hoogtemeter wierp, waarbij de grote naald strak naar boven bleef wijzen. Bij een practised forced landing simuleer je dat je motot uitvalt en dat je de kist ergens op de grond moet zetten. Dan probeer je naar een plek te glijden waar je een beetje redelijk veilig kan landen, zoals een veldje of een weg. Bij deze oefening doen we alles behalve echt landen. We dalen tot 100 voet, dat is ongeveer 33 meter en dan geven we weer vol gas voor een go-around. En ik kan jullie 1 ding vertellen 33 meter is LAAG!!!!! Hele vette oefening.
Vrijdag was ik om 4 uur weer thuis, 6 uur begon de borrel. Toch maar even op het schema kijken of ik zaterdag nog ingepland stond. Jottum ik mag om 0545 de N965WG meenemen voor beurtje 6.. oh en kijk nou om 0935 dezelfde kist voor D-07. De borrel heb ik dus maar even overgeslagen aangezien ik dus nog wat te studeren had die avond en de volgende ochtend om 4 uur op school wilde zijn. We zijn die dag naar Gateway gegaan, een ander vliegveld in de buurt, om daar touch and go's te oefenen. Vanaf maandag is de langste baan op Falcon gesloten voor een maand, dit betekend dat wij onze eerste solo daar niet meet mogen doen, maar dus naar een ander veld moeten (zoals Gateway). Er stond flink wat wind, dus ik kon mooi oefenen met zijwind landingen, op een gegeven moment had ik 12 knopen crosswind. Het ging redelijk, maar ik ben niet gauw tevreden. En tegen het einde aan was ik doodmoe, wat ik normaal na 1 vlucht al ben, dus hebben we het wat korter gehouden en zijn we 20 minuten voor tijd teruggegaan naar Falcon.
Ik heb eigenlijk de hele week wisselend gevlogen, maar ben geen 1 keer echt tevreden geweest. Af en toe voel ik me gewoon heel dom omdat ik dezelfde kleine rotdingetjes blijf vergeten. Hand op de throttle! Kijk achter je als je gas geeft bij de run up! Sluit de crewbriefing af! Kleine dingen maar o zo belangrijk. Gelukkig is mijn instructeur over het algemeen wel tevreden, hij zei dat we goed op schema liggen en dat ik niet zo verdomd perfectionistisch moet zijn (overigens een eigenschap waar elke kls'er last van heeft) I will let you know when you screw up!
Vandaag (zondag) en morgen (maandag dus) ben ik vrij, dinsdag naar alle waarschijnlijkheid D-08 vliegen, nog meer traffic patterns oefenen, deze keer naar Chandler (niet matthew perry, maar een veldje hier in de buurt rutger...:P)
Tot snel!
Dan zit je op donderdag bij flight dispatch... oh daar komt de trainingmanager langs. Hij verteld ons over de borrel, die school voor koninginnedag heeft georganiseerd. Vrijdag van 6 tot 8. En of we het al hebben gehoord... Er is een idioot in Apeldoorn geweest die probeerde met een auto op de bus van de Royal Family in te rijden, but the idiot missed and hit some other people instead. Hij verteld het alsof het een grappig verhaal is, en zo leek het in eerste instantie ook, ik weet dat ik erom moest lachen... Maar toen kwam ik thuis en zag ik de foto's op internet, toen verging het lachen me meteen. En er is hier niemand die er ook maar iets van begrijpt... mocht er een uitleg bestaan, wat ik betwijfel, laat het ons dan weten, want wij zijn clueless.
Ondertussen gaat het vliegen hier gewoon door, dinsdag moest ik nog cancellen omdat er 8 (ja ACHT!) vliegtuigen in maintenance waren. Als er bij KLM 8 vliegtuigen van 1 vloot in maintenance moeten kost dat de maatschappij miljarden euro's, bij Sabena gaat het niet om miljarden.. en ok ook niet om euro's, maar ze verliezen er toch wel een flink aantal dollars mee.
Woensdag mocht ik D-03 vliegen, best een aardig vluchtje gehad. Donderdag D-04 en vrijdag D-05. Deze week mag ik zelf al de radio doen, iets waar mijn instructeur heel blij mee is want dan hoeft hij minder te doen. Ook maak ik voor het grootste deel mijn eigen landingen al, voornamelijk touch and go's, dan zet je de kist op de baan neer om vervolgens meteen weer vol gas te geven. Dan stijg je op maak je 4 bochten naar rechts en dan kom je weer voor de baan uit.
Dit heet een Traffic Pattern, ik zal van de week kijken of ik daar een plaatje van kan uploaden.
Voor de rest heb ik stalls, steep turns, ground reference manoeuvres en practised forced landing.
Bij de steep turns is het de bedoeling dat je strak op je hoogte blijft vliegen terwijl je een hele steile bocht maakt, iets wat me redelijk goed afgaat. Ik heb er deze week 2 gevlogen waarbij ik elke keer een snelle blik op mijn hoogtemeter wierp, waarbij de grote naald strak naar boven bleef wijzen. Bij een practised forced landing simuleer je dat je motot uitvalt en dat je de kist ergens op de grond moet zetten. Dan probeer je naar een plek te glijden waar je een beetje redelijk veilig kan landen, zoals een veldje of een weg. Bij deze oefening doen we alles behalve echt landen. We dalen tot 100 voet, dat is ongeveer 33 meter en dan geven we weer vol gas voor een go-around. En ik kan jullie 1 ding vertellen 33 meter is LAAG!!!!! Hele vette oefening.
Vrijdag was ik om 4 uur weer thuis, 6 uur begon de borrel. Toch maar even op het schema kijken of ik zaterdag nog ingepland stond. Jottum ik mag om 0545 de N965WG meenemen voor beurtje 6.. oh en kijk nou om 0935 dezelfde kist voor D-07. De borrel heb ik dus maar even overgeslagen aangezien ik dus nog wat te studeren had die avond en de volgende ochtend om 4 uur op school wilde zijn. We zijn die dag naar Gateway gegaan, een ander vliegveld in de buurt, om daar touch and go's te oefenen. Vanaf maandag is de langste baan op Falcon gesloten voor een maand, dit betekend dat wij onze eerste solo daar niet meet mogen doen, maar dus naar een ander veld moeten (zoals Gateway). Er stond flink wat wind, dus ik kon mooi oefenen met zijwind landingen, op een gegeven moment had ik 12 knopen crosswind. Het ging redelijk, maar ik ben niet gauw tevreden. En tegen het einde aan was ik doodmoe, wat ik normaal na 1 vlucht al ben, dus hebben we het wat korter gehouden en zijn we 20 minuten voor tijd teruggegaan naar Falcon.
Ik heb eigenlijk de hele week wisselend gevlogen, maar ben geen 1 keer echt tevreden geweest. Af en toe voel ik me gewoon heel dom omdat ik dezelfde kleine rotdingetjes blijf vergeten. Hand op de throttle! Kijk achter je als je gas geeft bij de run up! Sluit de crewbriefing af! Kleine dingen maar o zo belangrijk. Gelukkig is mijn instructeur over het algemeen wel tevreden, hij zei dat we goed op schema liggen en dat ik niet zo verdomd perfectionistisch moet zijn (overigens een eigenschap waar elke kls'er last van heeft) I will let you know when you screw up!
Vandaag (zondag) en morgen (maandag dus) ben ik vrij, dinsdag naar alle waarschijnlijkheid D-08 vliegen, nog meer traffic patterns oefenen, deze keer naar Chandler (niet matthew perry, maar een veldje hier in de buurt rutger...:P)
Tot snel!
zondag 26 april 2009
D-02 en D-03
Afgelopen vrijdag heb ik D-02 gevlogen, instructeur was zowel over mij als over mn crewmate tevreden, maar Syl en ik hadden allebei niet zo'n lekker gevoel bij onze vlucht. We hadden veel tijd gestoken in onze checklisten de dag ervoor, maar als je aan het vliegen bent is het toch allemaal een stuk lastiger dan wanneer je thuis achter je bureau zit, met de airco aan en een koud flesje water. Het feit dat we in de middag vlogen hielp ook niet erg, aangezien het dan erg turbulent is door de stijgende warme lucht. Op die manier ben je met veel dingen tegelijk bezig.
We waren om 1600u thuis en stonden de volgende dag om 0600u op het rooster. Aangezien ik erg moe was ben ik eerst even gaan slapen en daarna wezen eten, toen ik eenmaal tijd had om te leren was het alweer 2100u. Toch maar even de boeken ingedoken en uiteindelijk pas om 2300 gaan slapen. Ik moest er de volgende ochtend om 0300u alweer uit, iets wat me uiteindelijk fataal bleek te zijn. Door een combinatie van weinig slapen, weinig eten, en waarschijnlijk ook te weinig drinken, kreeg ik tijdens de vlucht van Sylvie, last van hoofdpijn en draaiierigheid, even later werd ik ook misselijk. Eigenlijk had ik voordat we in de practice area waren al besloten dat het waarschijnlijk niet verstandig zou zijn om te gaan vliegen. Toen we een uur en 20 minuten later teruggingen naar Falcon, voelde ik me iets beter, maar omdat ik eenmaal mijn besluit al had genomen dacht ik dat het beter zou zijn om daarbij te blijven, iets wat achteraf heel verstandig bleek te zijn. Mijn instructeur had hier heel veel begrip voor, ik denk dat hij ook wel doorhad hoeveel ik ervan baalde dat ik niet kon vliegen die dag. Dus snel naar huis gegaan en weer mijn bed ingedoken.
Ik werd om 1700u pas weer wakker. 's Avonds samen met Davy maar weer s naar de bios geweest (dat is zo'n beetje het enige dat je kan doen aan uitgaan als je 21- bent). We hebben de film I love you, man gezien wat zeker een aanrader is. Daarna nog even met wat klasgenoten in de jacuzzi gezeten. Ondertussen is het alweer zondag, ik moet toegeven dat ik nog steeds een beetje chaggo ben vanwege mijn gecancellede vlucht van gister, helemaal omdat mijn instructeur op zondag en maandag vrij is, waardoor ik dus pas dinsdag weer kan vliegen. Maar het zal niet de laatste keer zijn dat ik moet cancellen, dus ik denk dat ik er maar aan moet wennen. Heb nu in ieder geval genoeg de tijd om te studeren en flink uit te rusten.
Tijdens de D-03 vlucht van Sylvie mocht ze zelf een full stall uitvoeren en een touch and go gevolgd door een full stop landing. Iets wat ze heel goed deed overigens. Ook mocht ze zelf de R/T doen. (Ook dat deed ze heel goed) Als ik dinsdag mijn D-03 ga doen zal ik dat dus in het vooruitzicht hebben en dat is dan weer goed voor mijn motivatie.
We waren om 1600u thuis en stonden de volgende dag om 0600u op het rooster. Aangezien ik erg moe was ben ik eerst even gaan slapen en daarna wezen eten, toen ik eenmaal tijd had om te leren was het alweer 2100u. Toch maar even de boeken ingedoken en uiteindelijk pas om 2300 gaan slapen. Ik moest er de volgende ochtend om 0300u alweer uit, iets wat me uiteindelijk fataal bleek te zijn. Door een combinatie van weinig slapen, weinig eten, en waarschijnlijk ook te weinig drinken, kreeg ik tijdens de vlucht van Sylvie, last van hoofdpijn en draaiierigheid, even later werd ik ook misselijk. Eigenlijk had ik voordat we in de practice area waren al besloten dat het waarschijnlijk niet verstandig zou zijn om te gaan vliegen. Toen we een uur en 20 minuten later teruggingen naar Falcon, voelde ik me iets beter, maar omdat ik eenmaal mijn besluit al had genomen dacht ik dat het beter zou zijn om daarbij te blijven, iets wat achteraf heel verstandig bleek te zijn. Mijn instructeur had hier heel veel begrip voor, ik denk dat hij ook wel doorhad hoeveel ik ervan baalde dat ik niet kon vliegen die dag. Dus snel naar huis gegaan en weer mijn bed ingedoken.
Ik werd om 1700u pas weer wakker. 's Avonds samen met Davy maar weer s naar de bios geweest (dat is zo'n beetje het enige dat je kan doen aan uitgaan als je 21- bent). We hebben de film I love you, man gezien wat zeker een aanrader is. Daarna nog even met wat klasgenoten in de jacuzzi gezeten. Ondertussen is het alweer zondag, ik moet toegeven dat ik nog steeds een beetje chaggo ben vanwege mijn gecancellede vlucht van gister, helemaal omdat mijn instructeur op zondag en maandag vrij is, waardoor ik dus pas dinsdag weer kan vliegen. Maar het zal niet de laatste keer zijn dat ik moet cancellen, dus ik denk dat ik er maar aan moet wennen. Heb nu in ieder geval genoeg de tijd om te studeren en flink uit te rusten.
Tijdens de D-03 vlucht van Sylvie mocht ze zelf een full stall uitvoeren en een touch and go gevolgd door een full stop landing. Iets wat ze heel goed deed overigens. Ook mocht ze zelf de R/T doen. (Ook dat deed ze heel goed) Als ik dinsdag mijn D-03 ga doen zal ik dat dus in het vooruitzicht hebben en dat is dan weer goed voor mijn motivatie.
donderdag 23 april 2009
D-01
Gisteren werden we eindelijk ingedeeld voor ons eerste vluchtje (D-01 staat voor Dual, dus met instructeur) Iedereen stond er op behalve ik, balen... Gelukkig stond mijn crewmaatje (sylvie) er wel op, dus kon ik bij haar backseaten (vrijvertaald: achterinstoelen) Op die manier kon ik goed zien wat er van me werd verwacht, ook heb ik mijn instructeur ontmoet, mr. Cabrera. Volgens een aantal van mijn medestudenten was dat 1 van de beste instructeurs die je kan hebben. Hij is streng en stelt hoge eisen, maar op die manier ga je wel goed presteren en zul je het uiteindelijk voor je checks een stukje makkelijker hebben. En als je goed je best doet is het een hele aardige kerel. Dus gisteren toen sylvie lekker aan het rondvliegen was in de southeast practice area, kon ik achterin meegenieten van het mooie wereldje dat de "kleine luchtvaart" heet en vooral van de daarbij behorende turbelentie. Gelukkig werd ik niet misselijk genoeg om mn ontbijt overboord of nouja eigenlijk aan boord te gooien.... Onze instructeur had ons voor de vlucht al de opdracht gegeven een aantal "sickbags" te halen bij dispatch. Dus voor een volle planningsruimte vroeg ik zo voorzichtig mogelijk of ik een paar kotszakjes mee mocht voor de zekerheid. Het antwoord: "Sickbags?! What do you need those for? They gave you shirts with pockets didn't they?!"
Vanmorgen stond ik om 0830 op het rooster, we stonden ook ingepland voor een klassikale briefing over stalls en spins van 0700 tot 0800, dus daar was ik niet zo blij mee, want dat betekende dat ik om 0700 al alles klaar moest hebben, vandaar dat ik om 3 uur al naast mn bed stond en om 4 uur op school was om mn Mass and Balance in te vullen en een Weatherbriefing te maken. Uiteindelijk had ik ruim de tijd om dat allemaal te doen, maar aangezien het de eerste keer was wilde ik niet te laat zijn. Om 8 uur heb ik samen met sylvie de preflight check van de kist gedaan (gewoon een rondje lopen en kijken of er geen rare dingen zijn) Tijdens die check kwam Sylvie er achter dat het oliepijl onder de limiet zat. En toen we aan boord wilden gaan om iets te pakken voelde ik het rechterwiel inzakken. UIteindelijk bleek de linkerstrut (soort van vering) ongeveer 10 cm hoger te zitten dan de rechter, waardoor het vliegtuig een beetje scheef stond. Dus we hebben maintenance erbij geroepen en die hebben zowel de olie als de strut gefixed. Uiteindelijk konden we weg. De take-off deed mijn instructeur en op 500ft boven de grond mocht ik de controls overnemen. En dat was echt een supergaaf gevoel!
We zijn naar de northeast practice area geweest om daar even lekker rond te boren. Eerst een aantal bochten gedraaid, daarna stijgende en dalende bochten, vervolgens een glide, dat is met de motor in idle, ik kreeg de opdracht te dalen tot 3500 ft, daar lag dan zogenaamd de landingsbaan en vervolgens zei hij dat ik op 3520 ft een go-around zou uitvoeren, en zo geschiede. Op 3520 ft vol gas erop en neus omhoog, geklommen tot 4500 ft en daar weer straight and level gaan vliegen. En dat was nog maar in de lucht, bij D-03 gaan we touch and goes en dergelijke oefenen, heb er nou al zin in! Morgen sta ik weer op het rooster, om 1200, Sylvie mag daarna om 1330 vliegen. Nu ga ik checklisten uit mijn hoofd leren en de procedures voor stalls en steep turns bestuderen.
Jullie horen snel weer van me!
Vanmorgen stond ik om 0830 op het rooster, we stonden ook ingepland voor een klassikale briefing over stalls en spins van 0700 tot 0800, dus daar was ik niet zo blij mee, want dat betekende dat ik om 0700 al alles klaar moest hebben, vandaar dat ik om 3 uur al naast mn bed stond en om 4 uur op school was om mn Mass and Balance in te vullen en een Weatherbriefing te maken. Uiteindelijk had ik ruim de tijd om dat allemaal te doen, maar aangezien het de eerste keer was wilde ik niet te laat zijn. Om 8 uur heb ik samen met sylvie de preflight check van de kist gedaan (gewoon een rondje lopen en kijken of er geen rare dingen zijn) Tijdens die check kwam Sylvie er achter dat het oliepijl onder de limiet zat. En toen we aan boord wilden gaan om iets te pakken voelde ik het rechterwiel inzakken. UIteindelijk bleek de linkerstrut (soort van vering) ongeveer 10 cm hoger te zitten dan de rechter, waardoor het vliegtuig een beetje scheef stond. Dus we hebben maintenance erbij geroepen en die hebben zowel de olie als de strut gefixed. Uiteindelijk konden we weg. De take-off deed mijn instructeur en op 500ft boven de grond mocht ik de controls overnemen. En dat was echt een supergaaf gevoel!
We zijn naar de northeast practice area geweest om daar even lekker rond te boren. Eerst een aantal bochten gedraaid, daarna stijgende en dalende bochten, vervolgens een glide, dat is met de motor in idle, ik kreeg de opdracht te dalen tot 3500 ft, daar lag dan zogenaamd de landingsbaan en vervolgens zei hij dat ik op 3520 ft een go-around zou uitvoeren, en zo geschiede. Op 3520 ft vol gas erop en neus omhoog, geklommen tot 4500 ft en daar weer straight and level gaan vliegen. En dat was nog maar in de lucht, bij D-03 gaan we touch and goes en dergelijke oefenen, heb er nou al zin in! Morgen sta ik weer op het rooster, om 1200, Sylvie mag daarna om 1330 vliegen. Nu ga ik checklisten uit mijn hoofd leren en de procedures voor stalls en steep turns bestuderen.
Jullie horen snel weer van me!
Abonneren op:
Posts (Atom)
